هندونه رو که قاچ می کنم میدویی طرفم

دوزانو، عین بچه های خوب می شینی بغلم

سفیداش مال من، قرمزاش مال تو...مثل همیشه

تو از شیرینی هندونه میخندی، من از شیرینی خنده ی تو

لپات باد می کنن. حتی قاچ های کوچیک هندونه برای دهنت زیادی بزرگه

با همون لپای باد کرده دستت میره طرف چاقو. با اخم میگم:چاقو نه

لبات جمع میشن. با این یه ذره قدت خوب بلدی قهر کنی

رو تو می کنی اونور. چنگالو میارم جلوت: هندوووونه!!! نخوری من میخورما!

همونجور که قهر کردی، برمیگردی هندونه تو میخوری و باز روتو میکنی اونور

دو دقیقه بعد یادت میره قهری...

درست عین بچه گی های خودم

باز لپت باد میکنه

باز میخندی...

آخه فسقلی

کی بهت گفته انقدر شبیه من باشی؟؟؟؟